Ang Juma’ah: Paghahanda para sa Sabbath [285]

Tandaan: Muhammad ang pangalan para sa iglesia.

Ang Ahmed ay tumutukoy sa Banal na Espiritu.

Ang pangalan ng propeta ay Qasim (tinatawag na Muhammad)

*****************

Ang araw ng paghahanda ng Sabbath, ang araw na kilala sa Kanluran sa paganong pangalan nito, Biyernes, ay tinatawag na yaum (Yom) al Juma’ah sa Islam. Sa Indonesia at Malaysia ito ay Hari Juma’at. Ito ay isang napakahalagang bahagi ng at paghahanda para sa Sabbath at ito ay napabayaan sa Judaismo at Cristianismo, at hindi naiintindihan sa Islam.

Ito ay may mahalagang kahulugan sa propesiya at susuriin sa propetikong paraan kapag ang pisikal na mga aspeto nito ay naipaliwanag na. Ang Juma’ah ay isang pangunahing aspeto ng sistema ng Sabbath, at ang paghahanda na gagawin sa araw na ito ay mahalaga sa Sabbath mismo at umaasa sa pagdating ng Mesiyas.

Sa katunayan, hindi maaaring palampasin ang posibilidad na ang terminong Juma’ah o Pagtitipon ay mismong napasama ang gamit sa paglalapat ng terminolohiyang orihinal na ginamit ng Propeta. Maaaring ang pagtitipon ay nasa hapon para sa oras ng paghahandog sa gabi para sa pagsisimula ng Sabbath at sa pagsisimula ng pagtitipon.

Ang Ikaapat na Utos

Exodo 20:8-11 Alalahanin mo ang araw ng sabbath upang ipangilin. ⁹Anim na araw na gagawa ka at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain. ¹⁰Nguni't ang ikapitong araw ay sabbath sa Panginoon mong Dios: sa araw na iyan ay huwag kang gagawa ng anomang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalake ni babae, ni ang iyong aliping lalake ni babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong tagaibang lupa na nasa loob ng iyong mga pintuang daan: ¹¹Sapagka't sa anim na araw ay ginawa ng Panginoon ang langit at lupa, ang dagat, at lahat ng nangaroon, at nagpahinga sa ikapitong araw; na ano pa't pinagpala ng Panginoon ang araw ng sabbath, at pinakabanal. (TLAB)

Ang Exodo 20:8-11, at partikular na ang mga versikulo 9-10, ay nagbabawal ng paggawa sa Sabbath. Ang katotohanan na ang mga saserdote ay nagtatrabaho ng Sabbath at ang mga ministro ay nagtatrabaho ng Sabbath ay hindi nagpapawalang-bisa sa utos na ito. Ginagawa nila ang kanilang mga tungkulin alinsunod sa iba pang kautusan na bahagi ng mga sub-ordenansa na may kinalaman sa Ikaapat na Utos.

Sa pagharap sa konseptong ito ng Sabbath at ang paglalapat nito sa Islam at Trinitarian Christianity ay may isang kwento na mas madaling nauunawaan ng mga Aprikano kaysa sa mga taong nasa Kanluran. Ito ay isang simpleng kwento.

May isang hari na may sampung anak na lalaki at siya ay aalis at hiniling niya sa kanyang punong ministro na alagaan ang kanyang sampung anak na lalaki. Pumayag ang punong ministro na gawin iyon at inalagaan niya ang sampung anak na lalaki. Ngunit inakala niyang hindi kamukha ng hari ang ikaapat na anak kaya inalis niya ito at inilagay ang sarili niyang anak bilang kahalili nito at pinaalis ang ikaapat na anak upang magtrabaho sa bukid. Nang bumalik ang hari ay hiniling niya na makita ang kanyang mga anak at nakilala niya na ang ikaapat na anak ay hindi niya anak at tinanong niya kung nasaan ang kanyang ikaapat na anak. Sinabi ng punong ministro na hindi siya kamukha ng hari kaya pinalitan niya ito. Galit na galit ang hari sa punong ministro at pinaalis niya ito sa kanyang kaharian at ipinatapon kasama ng anak nito.

Iyon ay isang napakasimpleng kwento at madaling maunawaan. Ang hari ay Diyos at ang sampung anak ay ang sampung utos. Ang ikaapat na anak ay ang Sabbath, ang ikaapat na utos, at ang punong ministro ay isang iglesia at Islam. Ang mga iglesia at Islam ang namamahala at idinagdag nila ang mga huwad na araw.

Ang kuwentong iyon ay maaaring iugnay sa Islam at Trinitarian Christianity dahil pareho nilang kinuha ang ikaapat na anak ng hari at pinatapon siya sa bukid, at kapwa sila nagtatrabaho sa araw ng Sabbath at pinalitan nila ng kanilang sariling araw ang Sabbath ng walang pahintulot. Sinumang may kahit kaunting lohika ay makakaintindi nito. Iyan ang ginawa ng mga iglesia at iyon ang ginawa ng Islam sa Bibliya at sa mga kautusan ng Buhay na Diyos.

Ang kahalagahan ng pagpapanatiling banal ang Sabbath - hindi nilalabag ang Sabbath sa pamamagitan ng paggawa - ang huling tagubilin na ibinigay kay Moises bago ibinigay sa kanya ang mga tapyas na may nakasulat na Sampung Utos. Ito ang tanda ng tipan at ang mga Kautusan ng Diyos na gumagana sa loob ng Kanyang bayan.

Exodo 31:12-18 At ang Panginoo'y nagsalita kay Moises, na sinasabi, ¹³Salitain mo rin sa mga anak ni Israel, na iyong sabihin, Katotohanang ipangingilin ninyo ang aking mga sabbath; sapagka't isang tanda sa akin at sa inyo sa buong panahon ng inyong mga lahi, upang inyong makilala na ako ang Panginoon na nagpapabanal sa inyo. ¹⁴Inyong ipangingilin ang sabbath nga; sapagka't yao'y pangilin sa inyo: bawa't lumapastangan ay walang pagsalang papatayin: sapagka't sinomang gumawa ng anomang gawa sa araw na yaon, ay ihihiwalay ang taong yaon sa kaniyang bayan. ¹⁵Anim na araw na gagawin ang gawain; datapuwa't ang ikapitong araw ay sabbath na takdang kapahingahan, pangilin sa Panginoon: sinomang gumawa ng anomang gawa sa araw ng sabbath, ay walang pagsalang papatayin. ¹⁶Kaya't ang mga anak ni Israel ay mangingilin ng sabbath, na tutuparin ang sabbath sa buong panahon ng kanilang mga lahi, na pinakapalaging tipan. ¹⁷Ito'y isang tanda sa akin at sa mga anak ni Israel magpakailan man: sapagka't sa anim na araw ay ginawa ng Panginoon ang langit at lupa, at sa ikapitong araw, ay nagpahinga at naginhawahan. ¹⁸At kaniyang ibinigay kay Moises, pagkatapos na makipagsalitaan sa kaniya sa ibabaw ng bundok ng Sinai, ang dalawang tapyas ng patotoo, na mga tapyas na bato, na sinulatan ng daliri ng Dios. (TLAB nagdagdag ng diin)

Ang pagpapanatiling banal ang Sabbath ay kinabibilangan ng ating pagkakatipon, gaya ng itinuro ni Apostol Pablo:

Hebreo 10:23-25 Na ating ingatang matibay ang pagkakilala ng ating pagasa upang huwag magalinlangan: sapagka't tapat ang nangako: ²⁴At tayo'y mangagtinginan upang tayo'y mangaudyok sa pagiibigan at mabubuting gawa; ²⁵Na huwag nating pabayaan ang ating pagkakatipon, na gaya ng ugali ng iba, kundi mangagaralan sa isa't isa; at lalo na kung inyong namamalas na nalalapit na ang araw. (TLAB nagdagdag ng diin).

Ang pagtitipon sa Sabbath ay iniutos ng Diyos sa Levitico:

Levitico 23:1-3 At sinalita ng Panginoon kay Moises, na sinasabi, ²Salitain mo sa mga anak ni Israel at sabihin mo sa kanila, ang mga takdang kapistahan sa Panginoon, na inyong itatanyag na mga banal na pagpupulong, ay mga ito nga ang aking mga takdang kapistahan. ³Anim na araw na gagawa: datapuwa't sa ikapitong araw ay sabbath na takdang kapahingahan, siyang banal na pagpupulong; anomang gawa ay huwag ninyong gagawin: isang sabbath sa Panginoon sa lahat ng inyong tahanan. (TLAB nagdagdag ng diin)

Ang salitang Hebreo para sa pagpupulong ay migra, ibig sabihin ay isang pagtawag (magkasama), ayon sa Young’s Analytical Concordance. Ang Migra ay ang salitang Hebreo na ginamit sa Levitico 23:4-44 para sa lahat ng mga banal na pagpupulong na iniutos para sa mga Dakilang Sabbath din.

Upang tulungan ang Kanyang bayan na panatilihing banal ang Sabbath, binigyan sila ng Diyos ng ikaanim na araw bilang araw ng paghahanda. Iniutos niya ang Juma’ah o Araw ng Paghahanda.

Ang Utos sa Araw ng Paghahanda

Exodo 16:1-21 At sila'y naglakbay mula sa Elim, at ang buong kapisanan ng mga anak ni Israel ay dumating sa ilang ng Sin, na nasa pagitan ng Elim at Sinai, nang ikalabing limang araw ng ikalawang buwan, pagkatapos na sila'y makaalis sa lupain ng Egipto. ²At inupasala ng buong kapisanan ng mga anak ni Israel si Moises at si Aaron sa ilang: ³At sinabi sa kanila ng mga anak ni Israel, Namatay na sana kami sa pamamagitan ng kamay ng Panginoon sa lupain ng Egipto, nang kami ay nauupo sa tabi ng mga palyok ng karne, nang kami ay kumakain ng tinapay hanggang sa mabusog; sapagka't kami ay inyong dinala sa ilang na ito, upang patayin ng gutom ang buong kapisanang ito. ⁴Nang magkagayo'y sinabi ng Panginoon kay Moises, Narito, kayo'y aking pauulanan ng pagkain mula sa langit; at lalabasin at pupulutin ng bayan araw-araw ang bahagi sa bawa't araw; upang aking masubok sila, kung sila'y lalakad ng ayon sa aking kautusan, o hindi. ⁵At mangyayari sa ikaanim na araw, na sila'y maghahanda ng kanilang dala, na ibayo ng kanilang pinupulot sa araw-araw. ⁶At sinabi ni Moises at ni Aaron sa lahat ng mga anak ni Israel, Sa kinahapunan, ay inyong malalaman, na ang Panginoon ay siyang naglabas sa inyo sa lupain ng Egipto. ⁷At sa kinaumagahan, ay inyo ngang makikita ang kaluwalhatian ng Panginoon; sapagka't kaniyang naririnig ang inyong mga pagupasala laban sa Panginoon: at ano kami, na inyo kaming inuupasala? ⁸At sinabi ni Moises, Ito'y mangyayari, pagbibigay ng Panginoon sa inyo sa kinahapunan ng karne na makakain, at sa kinaumagahan ng pagkain, na makabubusog; sapagka't naririnig ng Panginoon ang inyong mga pagupasala na inyong iniuupasala laban sa kaniya: at ano kami? ang inyong mga pagupasala ay hindi laban sa amin, kundi laban sa Panginoon. ⁹At sinabi ni Moises kay Aaron, Sabihin mo sa buong kapisanan ng mga anak ni Israel, Lumapit kayo sa harap ng Panginoon; sapagka't kaniyang narinig ang inyong mga pagupasala. ¹⁰At nangyari, pagkapagsalita ni Aaron sa buong kapisanan ng mga anak ni Israel, na sila'y tumingin sa dakong ilang, at, narito, ang kaluwalhatian ng Panginoon ay lumitaw sa ulap. ¹¹At ang Panginoon ay nagsalita kay Moises, na sinasabi, ¹²Aking narinig ang mga pagupasala ng mga anak ni Israel: salitain mo sa kanila, na iyong sasabihin, Sa kinahapunan ay kakain kayo ng karne, at sa kinaumagahan, ay magpapakabusog kayo ng tinapay; at inyong makikilala na ako ang Panginoon ninyong Dios. ¹³At nangyari sa kinahapunan na ang mga pugo ay nagsiahon at tinakpan ang kampamento at sa kinaumagahan, ay nalalatag sa palibot ng kampamento ang hamog. ¹⁴At nang paitaas na ang hamog na nalalatag na, narito, sa balat ng ilang ay may munting bagay na mabilog at munti na gaya ng namuong hamog sa ibabaw ng lupa. ¹⁵At nang makita ng mga anak ni Israel, ay nagsangusapan, Ano ito? sapagka't hindi nila nalalaman kung ano yaon. At sinabi ni Moises sa kanila, Ito ang pagkain na ibinigay ng Panginoon sa inyo upang kanin. ¹⁶Ito ang bagay na iniutos ng Panginoon, Pumulot ang bawa't tao ayon sa kaniyang kain; isang omer sa bawa't ulo, ayon sa bilang ng inyong mga tao, ang kukunin ng bawa't tao para sa mga nasa kaniyang tolda. ¹⁷At gayon ginawa ng mga anak ni Israel, at may namulot ng marami, at may kaunti. ¹⁸At nang timbangin sa omer, ang namulot ng marami ay walang higit, at ang namulot ng kaunti ay hindi nagkulang; bawa't tao ay pumulot ng ayon sa kaniyang kain. ¹⁹At sinabi ni Moises sa kanila, Huwag magtira niyaon ang sinoman ng hanggang sa umaga. ²⁰Gayon ma'y hindi sila nakinig kay Moises; kungdi ang iba sa kanila ay nagtira niyaon hanggang sa umaga, at inuod at bumaho; at naginit sa kanila si Moises. ²¹At sila'y namumulot tuwing umaga, bawa't tao ayon sa kaniyang kain: at pagka ang araw ay umiinit na, ay natutunaw.

(TLAB)

Pansinin ang susunod na komento sa paghahanda.

Exodo 16:22-30 At nangyari, na nang ikaanim na araw, ay pumulot sila ng pagkain na ibayo ang dami, dalawang omer sa bawa't isa: at lahat ng puno sa kapisanan ay naparoon at nagsaysay kay Moises. ²³At kaniyang sinabi sa kanila, Ito ang sinalita ng Panginoon, Bukas ay takdang kapahingahan, banal na sabbath sa Panginoon: ihawin ninyo ang inyong iihawin, at lutuin ninyo ang inyong lulutuin; at lahat na lalabis ay itago ninyo sa ganang inyo, na inyong itira hanggang sa kinabukasan. ²⁴At kanilang itinago hanggang sa kinaumagahan, gaya ng iniutos ni Moises: at hindi bumaho, ni nagkaroon ng anomang uod. ²⁵At sinabi ni Moises, Kanin ninyo yaon ngayon; sapagka't ngayo'y sabbath na ipinangingilin sa Panginoon: ngayo'y hindi kayo makakasumpong sa parang. ²⁶Anim na araw na inyong pupulutin; datapuwa't sa ikapitong araw ay sabbath, hindi magkakaroon. ²⁷At nangyari sa ikapitong araw, na lumabas ang iba sa bayan upang mamulot, at walang nasumpungan. ²⁸At sinabi ng Panginoon kay Moises, Hanggang kailan tatanggihan ninyo ganapin ang aking mga utos at ang aking mga kautusan? ²⁹Tingnan ninyo, na sapagka't ibinigay ng Panginoon sa inyo ang sabbath, kung kaya't kaniyang ibinibigay sa inyo sa ikaanim na araw ang pagkain ng sa dalawang araw; matira ang bawa't tao sa kaniyang kinaroroonan, huwag umalis ang sinoman sa kaniyang kinaroroonan, sa ikapitong araw. ³⁰Kaya ang bayan ay nagpahinga sa ikapitong araw. (TLAB nagdagdag ng diin)

Sa Kanyang mga tagubilin para sa Araw ng Paghahanda, ginagamit ng Diyos ang pangkalahatang paghahanda ng pagkain bilang halimbawa ng mga sekular na gawaing hindi dapat gawin sa Sabbath. Pangkalahatang paghahanda ng pagkain, tulad ng pagluluto at pagpapakulo o paglalaga para sa Sabbath, ay dapat gawin sa ikaanim na araw ng paghahanda. Ito ay maliwanag sa itaas at sa mga sumusunod.

Exodo 16:5 At mangyayari sa ikaanim na araw, na sila'y maghahanda ng kanilang dala, na ibayo ng kanilang pinupulot sa araw-araw (TLAB).

Exodo 16:22-23 At nangyari, na nang ikaanim na araw, ay pumulot sila ng pagkain na ibayo ang dami, dalawang omer sa bawa't isa: at lahat ng puno sa kapisanan ay naparoon at nagsaysay kay Moises. At kaniyang sinabi sa kanila, Ito ang sinalita ng Panginoon, Bukas ay takdang kapahingahan, banal na sabbath sa Panginoon: ihawin ninyo ang inyong iihawin, at lutuin ninyo ang inyong lulutuin; at lahat na lalabis ay itago ninyo sa ganang inyo, na inyong itira hanggang sa kinabukasan (TLAB).

Ang Exodo 16 ay nagbibigay ng tagubilin na ang pagkain para sa Sabbath ay dapat tipunin at dapat ihanda – kasama ang pagluluto – sa ikaanim na araw, ang araw ng paghahanda. Ang pagtitipon o paghahanda ng pagkain sa Sabbath ay dapat lamang sa mga bagay na itinakda ng kautusan, gaya ng ipinaliwanag sa ibaba.

Sa Exodo 22:23, sinabi ni Moises na iniutos ng Panginoon na ang pagluluto at pagpapakulo ng dobleng bahagi ay gawin sa ikaanim na araw. Naging labis ang mga Pariseo sa utos na huwag magtipon ng pagkain sa Sabbath sa pamamagitan ng kanilang tradisyon (Mat. 12:2).

Tinutumbas nila ang pagkain ni Cristo ng butil nang direkta mula sa tangkay sa pagtitipon ng pagkain.

Mateo 12:1-8 Nang panahong yaon ay naglalakad si Jesus nang araw ng sabbath sa mga bukiran ng trigo; at nangagutom ang kaniyang mga alagad at nangagpasimulang magsikitil ng mga uhay at magsikain. ²Datapuwa't pagkakita nito ng mga Fariseo, ay sinabi nila sa kaniya, Tingnan mo, ginagawa ng mga alagad mo ang hindi matuwid na gawin sa sabbath. ³Datapuwa't sinabi niya sa kanila, Hindi baga ninyo nabasa ang ginawa ni David nang siya'y nagutom, at ang mga kasamahan niya; ⁴Kung paanong siya'y pumasok sa bahay ng Dios, at kumain siya ng mga tinapay na handog, na hindi matuwid na kanin niya, ni ng mga kasamahan niya, kundi ng mga saserdote lamang? ⁵O hindi baga ninyo nabasa sa kautusan, kung papaanong sa mga araw ng sabbath ay niwawalang galang ng mga saserdote sa templo ang sabbath, at hindi nangagkakasala? ⁶Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na dito ay may isang lalong dakila kay sa templo. ⁷Datapuwa't kung nalalaman ninyo kung ano ang kahulugan nito, Habag ang ibig ko, at hindi hain, ay hindi sana ninyo hinatulan ang mga walang kasalanan. ⁸Sapagka't ang Anak ng tao ay panginoon ng sabbath. (TLAB)

Tinukoy dito ni Cristo ang mga saserdote, na nilalapastangan ang Kautusan sa Templo at walang kapintasan. Nagsindi sila ng apoy at naghanda ng pagkain at mga sakripisyo tuwing Sabbath at Banal na Araw, gaya ng makikita natin sa ibaba.

Sa parehong paraan, ang Kautusan ay nagtatakda para sa isang tao na mangolekta ng pagkain sa isang bukid gamit ang kanyang mga kamay. Maaaring hindi siya gumamit ng karit, ngunit may karapatang kumuha ng pagkain sa mga kinakailangang pangyayari para sa kanyang sariling gamit. Ginawa iyon ni Cristo sa Sabbath at walang kasalanan. Sa madaling salita, mali ang interpretasyon ng mga Pariseo sa Kautusan, at hindi nila naunawaan ang katotohanang iyon dahil nasira ang kanilang kaugnayan sa Diyos.

Sa tekstong ito, ibinigay ang tamang pag-unawa sa Kautusan. Kung maaari, ang lahat ng paghahanda na dapat gawin para sa pagluluto at pagpapakulo sa pangkalahatang paghahanda ng pagkain sa araw bago ang Sabbath, ang ikaanim na araw ng sanglinggo na kilala bilang ang Juma’ah o Biyernes mula sa mga pagano.

Sa Kasulatan na ibinigay sa itaas, ibinibigay ng Diyos ang Kanyang tagubilin para sa araw ng paghahanda. Sa mga tekstong ito, ito ay nakasaad bilang ikaanim na araw, at sila ay sinabihan na maghanda ng dobleng bahagi. Ang ikaanim na araw na tagubiling ito mula sa Diyos ay may kasamang tagubilin para sa pagluluto at pagpapakulo ng pagkaing natipon sa araw na iyon.

Sa araw na inihain si Cristo ay ang pinakamahalagang araw ng paghahanda ng taon. Ito ang ikalabing-apat na araw ng Unang buwan; iyon ang araw bago ang Paskuwa, ang unang mataas na Sabbath ng Tinapay na Walang Lebadura.

Mateo 27:62-64 Nang kinabukasan nga, na siyang araw pagkatapos ng Paghahanda, ay nangagkatipon kay Pilato ang mga pangulong saserdote at ang mga Fariseo, Na nagsisipagsabi, Ginoo, naaalaala namin na sinabi ng magdarayang yaon nang nabubuhay pa, Pagkaraan ng tatlong araw ay magbabangon akong muli. Ipagutos mo nga na ingatan ang libingan hanggang sa ikatlong araw, baka sakaling magsiparoon ang kaniyang mga alagad at siya'y nakawin, at sabihin sa bayan, Siya'y nagbangon sa gitna ng mga patay: at lalong sasama ang huling kamalian (TLAB).

Marcos 15:42-43 At nang kinahapunan, sapagka't noo'y Paghahanda, sa makatuwid baga'y ang araw na nauuna sa sabbath, Dumating si Jose na taga Arimatea, isang kasangguni na may marangal na kalagayan, na naghihintay rin naman ng kaharian ng Dios; at pinangahasan niyang pinasok si Pilato, at hiningi ang bangkay ni Jesus (TLAB).

Lucas 23:54 At noo'y araw ng Paghahanda, at nalalapit na ang sabbath. (Griyego: ay madaling araw)

Juan 19:14 Noon nga'y Paghahanda ng paskua: at noo'y magiikaanim ng oras.

Juan 19:31 Ang mga Judio nga, sapagka't noo'y Paghahanda, upang ang mga katawan ay huwag mangatira sa krus sa sabbath (sapagka't dakila ang araw ng sabbath na yaon), ay hiniling nila kay Pilato na mangaumog ang kanilang mga hita, at upang sila'y mangaalis doon. (TLAB)

Juan 19:42 Doon nga, dahil sa Paghahanda ng mga Judio (sapagka't malapit ang libingan) ay kanilang inilagay si Jesus (TLAB).

Si Cristo ang Paskuwa na inihanda sa araw na iyon ng Paghahanda – ang ating Paskuwa at ang ating Tinapay na Walang Lebadura.

Juan 6:45-51 Nasusulat sa mga propeta, At tuturuan silang lahat ng Dios. Ang bawa't nakarinig sa Ama, at natuto, ay lumalapit sa akin. ⁴⁶Hindi sa ang sinoma'y nakakita sa Ama, kundi yaong nanggaling sa Dios, siya ang nakakita sa Ama. ⁴⁷Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang sumasampalataya ay may buhay na walang hanggan. ⁴⁸Ako ang tinapay ng kabuhayan. ⁴⁹Nagsikain ang inyong mga magulang ng mana sa ilang, at sila'y nangamatay. ⁵⁰Ito ang tinapay na bumababang galing sa langit, upang ang taong makakain, ay huwag mamatay. ⁵¹Ako ang tinapay na buhay na bumabang galing sa langit: kung ang sinoman ay kumain ng tinapay na ito, siya'y mabubuhay magpakailan man: oo at ang tinapay na aking ibibigay ay ang aking laman, sa ikabubuhay ng sanglibutan. (TLAB)

Ipinakikita ng tekstong ito na ang pag-unawa sa Kautusan ay nagmumula sa Banal na Espiritu at hindi sa pamamagitan ng makasariling pagsasabuhay ng Kautusan, gaya ng nakita natin sa mga Pariseo. Ang paglapat ng Kautusan hinggil sa paghahanda ng pagkain at pagsisindi ng apoy nang hindi isinasaalang-alang ang iba pang mga teksto sa usaping ito, ay humahantong sa isang kakatuwa at baluktot na pananaw sa Kautusan. Ang pananaw na ito ay naglalagay ng kasalanan kay Cristo tulad ng nakita natin sa itaas, at iniiwan ang mga tao na nakaupo sa madilim na mga silid sa Sabbath, kumakain ng malamig na pagkain.

Apoy sa Sabbath

Exodo 35:3 Huwag kayong magpapaningas ng apoy sa inyong buong tahanan sa araw ng sabbath. (TLAB)

Nagdulot ng kaguluhan ang tekstong ito at nagresulta sa hindi pagsindi ng apoy ng mga tao para sa pagpainit o pagluluto sa Sabbath. Ang termino para sa mga apoy (SHD 784) sa kasong ito ay pangkalahatan at katulad ng ginagamit para sa mga apoy sa pangkalahatan.

Gayunpaman, hinihiling ng Kautusan na sinindihan ang apoy sa Sabbath sa Templo at ang cordero ng Paskuwa ay niluto at kinain sa lahat ng mga tahanan sa buong Israel sa gabi ng unang Banal na Araw ng Tinapay na Walang Lebadura (Ex.12:1-9, esp. vv. 6-9).

Exodo 12:6-9 At inyong aalagaan hanggang sa ikalabing apat na araw ng buwang ito, at papatayin ng buong kapulungan ng kapisanan ng Israel, sa paglubog ng araw. ⁷At kukuha sila ng dugo niyan, at ilalagay sa dalawang haligi ng pinto at sa itaas ng pintuan, sa mga bahay na kanilang kakainan. ⁸At kanilang kakanin ang laman sa gabing yaon, na inihaw sa apoy, at tinapay na walang lebadura, kakanin nilang kaulam ng mapapait na gulay. ⁹Huwag ninyong kaning hilaw, o luto man sa tubig, kundi inihaw sa apoy; ang kaniyang ulo pati ng kaniyang mga paa at pati ng kaniyang mga lamang loob. (TLAB)

Ito ay dapat: inihaw sa apoy.

Ang teksto sa Deuteronomio 16:5-7 ay nagpapakita na ang ordinansa ng Paskuwa ay binaligtad pagkatapos ng unang Paskuwa – kung saan ito ay nasa loob ng mga tahanan sa Egipto – kung saan ito ay dapat na nasa labas ng mga tahanan kapag tayo ay inilagay sa ating mana.

Deuteronomio 16:5-7 Hindi mo maihahain ang paskua sa loob ng alin man sa iyong mga pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios: ⁶Kundi sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios na patatahanan sa kaniyang pangalan, ay doon mo ihahain ang paskua sa pagtatakip silim, sa paglubog ng araw, sa panahon na iyong inialis sa Egipto. ⁷At iyong iihawin at kakanin sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios; at ikaw ay babalik sa kinaumagahan, at uuwi sa iyong mga tolda. (TLAB)

Kaya maaaring pagtalunan na ang apoy ay hindi nag-alab sa mga tirahan. Gayunpaman, ang mga apoy para sa mga Sabbath, Bagong Buwan at mga Banal na Araw sa pagluluto ng mga handog na Terumah – ang mga handog na ginawa sa Prinsipe para sa paglalaan ng karne sa mga kapistahan – ay ginawa ayon sa pagkakasunud-sunod, at nakapaloob sa Ezekiel 45:16- 17 at gayundin mula sa Ezekiel 45:18-25. Ang mga handog ay kinain sa Israel.

Ezekiel 45:16-17 Buong bayan ng lupain ay magbibigay ng alay na ito sa prinsipe sa Israel. ¹⁷At magiging tungkulin ng prinsipe na magbigay ng mga handog na susunugin, at ng mga handog na harina, at ng mga inuming handog, sa mga kapistahan, at sa mga bagong buwan, at sa mga sabbath, sa lahat ng takdang kapistahan ng sangbahayan ni Israel: siya'y maghahanda ng handog dahil sa kasalanan, at ng handog na harina, at ng handog na susunugin, at ng mga handog tungkol sa kapayapaan, upang ipangtubos sa sangbahayan ni Israel. (TLAB)

Kaya, ang buong Israel ay inutusan na makilahok at magbigay ng sapat sa Prinsipe upang matiyak ang mga handog na hain para sa mga tao, upang ang lahat ay makatanggap, anuman ang kanilang kita sa bawat Sabbath, Bagong Buwan at Banal na Araw.

Kaya ang pagsisindi ng apoy sa Sabbath at Bagong Buwan at mga Banal na Araw ay hindi lamang pinahintulutan, ito ay sapilitan din. Walang kontradiksyon sa mga Kautusan ng Diyos. Sa gayon ay mayroong paliwanag sa malinaw na problema at ang sagot ay nasa Exodo 35:4ff.

Ang teksto pagkatapos ay nagpatuloy upang ipaliwanag ang pagtatayo ng Tabernakulo. Ang unang tatlong versikulo ng Exodo 35 ay tungkol sa Sabbath at sanglinggo ng pagtatrabaho. Ang layunin ay malinaw mula sa konteksto. Ang mga apoy ay mga apoy na ginagamit sa pagtatrabaho at may kaugnayan sa pagtatayo ng anumang gawain o gusali, maging ang Tabernakulo ng Diyos. Walang anumang pagtatayo o paggawa ng mga bagay, o paghubog gamit ang apoy, ang maaaring gawin sa Araw ng Sabbath.

Pagkakaiba sa Paghahanda ng Pagkain

Kaya’t ang kinakailangan ay ang lahat ng paghahanda ng pagkain ay dapat gawin sa araw ng paghahanda ngunit ang pag-ihaw ng mga bahagi ng karne ay maaaring maganap sa Sabbath o mga Banal na Araw at kinakailangan na isagawa batay sa Kautusan, ng mga opisyal ng prinsipe at ng templo.

Hindi rin nito naaapektuhan ang pagsindi ng apoy para sa pagpainit, na kinakailangan para mabuhay sa maraming bahagi ng mundo. Kung saan kinakailangan ang araw ng paghahanda ay upang gamitin para sa pagtitipon ng kahoy, dahil ang pagtitipon ng kahoy para sa panggatong at pagluluto ay hayagang ipinagbabawal din. Ito ang dahilan kung bakit kinain ni Cristo ang hilaw na butil sa bukid sa Sabbath (Mat. 12:2). Ang parusa sa pagtitipon sa Sabbath ay kamatayan. Kaya't ang anumang gawaing ganito sa Sabbath ay isang paglabag sa Kautusan at naglalagay ng isa sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli at napapailalim sa ikalawang kamatayan.

Mga Bilang 15:32-36 At samantalang ang mga anak ni Israel ay nangasa ilang, ay nakasumpong sila ng isang lalake na namumulot ng kahoy sa araw ng sabbath. ³³At silang nakasumpong sa kaniya na namumulot ng kahoy, ay dinala siya kay Moises, at kay Aaron, at sa buong kapisanan. ³⁴At kanilang inilagay siya sa bilangguan, sapagka't hindi pa ipinahahayag kung ano ang gagawin sa kaniya. ³⁵At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang lalake ay walang pagsalang papatayin; babatuhin siya ng buong kapisanan sa labas ng kampamento. ³⁶At inilabas siya ng buong kapisanan sa kampamento at kanilang binato siya hanggang sa mamatay ng mga bato; gaya ng iniutos ng Panginoon kay Moises. (TLAB).

Ang lalaki ay binato dahil sa pagtitipon ng mga patpat sa Sabbath at hindi sa pagluluto o pagtatangkang magluto sa Sabbath. Kaya't ang gawaing paghahanda ay dapat gawin nang maaga at ang aktwal na pag-iihaw ay maaaring gawin sa sakripisyo at mga pag-aalay at para sa mga kapistahan ng Sabbath, ngunit ang pagluluto at pag-init o paglalaga at pangkalahatang paghahanda ay dapat gawin sa araw ng paghahanda o bago.

Ang simpleng pagpapakulo ng tubig upang gumawa ng tsaa o para sa kanin atbp., o para sa paghuhugas ay hindi pagpapa-apoy ng malakas at hindi lamang pinahihintulutan ngunit kinakailangan din para sa pangunahing kalinisan at isinasagawa sa Templo.

Ang Sistema ng Jubileo

Ang pananaw na ito ng probisyon at paghahanda para sa sistema ng Sabbath ay umaabot sa buong panahon ng Jubileo at umabot hanggang sa tatlong beses na ani sa taon bago ang ikapitong Sabbath ng Jubileo. Sa taong iyon, naglaan ang Diyos para sa susunod na dalawang Banal na Taon.

Levitico 25:18-22 Kaya't inyong tutuparin ang aking mga palatuntunan, at inyong iingatan ang aking mga kahatulan at inyong isasagawa at tatahan kayong tiwasay sa lupain. ¹⁹At ang lupain ay magbubunga, at kakain kayo hanggang sa mabusog at tatahan kayong tiwasay doon. ²⁰At kung sasabihin ninyo, Anong aming kakanin sa ikapitong taon? narito, hindi kami maghahasik ni magtitipon ng aming mga bunga: ²¹At aking igagawad ang aking pagpapala sa inyo sa ikaanim na taon, at magbubunga ng kasya sa tatlong taon. ²²At maghahasik kayo sa ikawalong taon, at kakain kayo ng dating kinamalig na mga bunga hanggang sa ikasiyam na taon, hanggang sa dumating ang pagbubunga ng ikawalo ay kakain kayo ng dating kinamalig. (TLAB nagdagdag ng diin)

Ang prosesong ito ay nangyayari tuwing pitong-taong siklo sa ikaanim na taon at dobleng bahagi ang ibinibigay, ngunit sa ikaanim na taon bago ang Jubileo makikita natin na ang tatlong beses na ani ay ipinangako. Sa taon ng Jubileo, pinangalanan ito bilang ikawalong taon ng pag-ikot, ang pagtatanim ay pinahihintulutan pagkatapos ng Pagbabayad-sala para sa pag-aani mula sa Paskuwa ng ikasiyam na taon.

Ibinubuhos ng Diyos ang mga pisikal na pagpapala sa Israel kapag sinunod nila ang Kanyang mga utos. Pinagpapala Niya ang espirituwal na Israel na lumalakad sa Kanyang mga daan nang may higit na kaalaman at pang-unawa, at kapangyarihan sa Banal na Espiritu.

Ang Juma’ah sa propesiya

Inaasahan ng Araw ng Paghahanda ang pagdating ng Mesiyas.

Sinasabi sa atin ng Bibliya na ang milenyal na sistema ng paghahari ni Cristo at ng mga Banal ay sa loob ng isang libong taon. Ang panahong ito ay darating sa katapusan ng anim na libong taong panahon ng pamamahala ng diyos ng sanlibutang ito (cf. 2Cor. 4:4).

Apocalipsis 20:1-6 At nakita ko ang isang anghel na nananaog mula sa langit, na may susi ng kalaliman at isang malaking tanikala sa kaniyang kamay. ²At sinunggaban niya ang dragon, ang matandang ahas, na siyang Diablo at Satanas, at ginapos na isang libong taon, ³At siya'y ibinulid sa kalaliman at sinarhan, at tinatakan ito sa ibabaw niya, upang huwag ng magdaya sa mga bansa, hanggang sa maganap ang isang libong taon: pagkatapos nito ay kailangang siya'y pawalang kaunting panahon. ⁴At nakakita ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila'y pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa kanilang kamay; at sila'y nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang libong taon. ⁵Ang mga iba sa mga patay ay hindi nangabuhay hanggang sa naganap ang isang libong taon. Ito ang unang pagkabuhay na maguli. ⁶Mapalad at banal ang makalakip sa unang pagkabuhay na maguli: sa mga ito'y walang kapangyarihan ang ikalawang kamatayan; kundi sila'y magiging mga saserdote ng Dios at ni Cristo, at mangaghaharing kasama niya sa loob ng isang libong taon. (TLAB)

Sa pananaw ng propesiya, ang panahong ito ng isang libong taon ay itinuturing na katumbas ng ‘araw ng kapahingahan kay Jesucristo” at itinatag sa loob ng sanglinggo bilang Sabbath.

Sinabi sa atin ni Pedro na ang isang araw ay isang libong taon sa Panginoon (2Ped. 3:8).

2Pedro 3:8 Datapuwa't huwag ninyong kalimutan, mga minamahal, ang isang bagay na ito, na ang isang araw sa Panginoon ay katulad ng isang libong taon, at ang isang libong taon ay katulad ng isang araw. (TLAB)

Kaya, sa ganitong diwa, ang panahon sa hapon ng araw ng paghahanda, na ginagamit para sa paghahanda para sa Sabbath, ay talagang ang huling yugto sa anim na libong taon para sa paghahanda at pagdating ng Mesiyas. Sa panahong ito ng propesiya, makikita natin ang pagpapasakop ng mundo sa Mesiyas, bago ang aktwal na pagsisimula ng Milenyo bilang “Sabbath ng kapahingahan ng Diyos kay Cristo’.

Ito ang yaum al Juma’ah, na naging napakahalaga sa Islam. Nakalimutan nila ang kaugnayan nito sa Sabbath at ang lugar nito sa propesiya, at inihiwalay ito at itinaas ito sa itaas ng Sabbath, salungat sa Kautusan ng Diyos.

Sinisimulan nila ang panahon sa isang espesyal na pagsasalaysay sa tanghali sa ikaanim na araw ng sanglinggo sa mosque, kung saan ang pagdalo ay sapilitan sa mga lalaking malaya.

Sa pagsasalaysay na ito, isang espesyal na khotbah o sermon ang nauuna sa salat o pagdarasal ng dalawang rak’ahsf o pagpapatirapa. Ang mga espesyal o dobleng pagpapatirapa ay orihinal na inilaan ng Propeta para sa araw ng Sabbath at hindi para sa panahon ng ikaanim na araw, Biyernes, na tinatawag ngayong Juma’ah (tingnan din ang aralin na Ang Sabbath sa Quran (No. 274)).

Ang kaugalian ng pagdaraos ng isang espesyal na paglilingkod sa ikaanim na araw ng sanglinggo ay diumano'y nagmula noong ang Arabong Propeta ay nasa Medina, ngunit ang mga pagkakaiba at mga pag-unlad ay nanggaling mula sa mas huli pang panahon (cf. The Encyclopedia of Religion and Ethics (ERE), Vol. 10, p. 893).

Ang Qur'an, sa Surah 62 Juma’ah (Pagtitipon), ay nag-uutos sa gawaing ito sa Islam. Ang pahayag ay kapag ang Islam ay ipinatawag sa mga pagdarasal ng Juma’ah, sila ay dapat magmadali sa pag-alaala kay Allah at itigil ang pangangalakal. Ito ay isang pagtukoy sa katotohanan na sa hapon ng Biyernes ang lahat ng kalakalan ay tumigil at ang mga tao ay naghanda para sa Sabbath. Ang mas tusong Islam sa kalaunan ay itinuro ito sa hapon ng ikaanim na araw lamang, at tinalikuran ang Sabbath.

Pinalitan ng Cristianismo ang ikapitong araw na Sabbath at ginawang unang araw ng sanglinggo (kilala bilang Linggo) bilang kanilang Sabbath, isang kaugaliang matatag na itinatag ni Zoroaster sa Persia mula sa ikawalong siglo BCE.

Malinaw silang binalaan ng Propeta, sa Surah 62:5, na ang mga pinagkatiwalaan ng pasanin ng Torah ngunit tumanggi na dalhin ito ay gaya ng paghahalintulad sa asno habang pumapasan ng nga makapal na aklat. Sa kabila ng babalang iyon, tinalikuran ng Hadithic Islam ang Torah at ang Sabbath na nakapaloob dito. Sa halip na pakinggan ang Propeta, hindi nila siya pinansin at ipinagpatuloy ang pangangalakal, hindi lamang sa ikaanim na araw – na tinawag nilang Juma’ah – kundi pati na rin sa Sabbath, na sinisikap niyang protektahan. Ibinigay niya ang puntong ito sa Surah 62:11, Ngunit nang nakakita sila ng isang pangangalakal o isang paglilibangan ay nagsikalat sila patungo roon at umiwan sila sa iyo (ikaw) na nakatayo. Pinaniniwalaan ni Dawood na ang ikaw dito ay tumutukoy sa Propeta na tinawag na Muhammad, ngunit iyon ay dahil masisira ang kanilang kaso kung ito ay tumutukoy sa Mesiyas at sa espirituwal na kaharian. Ang teksto ay sa katunayan isang muling pagpapahayag ng mga salita ng Propeta Amos sa Amos 8:5.

Amos 8:4-6 Pakinggan ninyo ito, Oh kayong nananakmal ng mapagkailangan, at inyong pinagkukulang ang dukha sa lupain, ⁵Na sinasabi, Kailan daraan ang bagong buwan, upang tayo'y makapagbili ng gugulayin at ang sabbath, upang ating mailabas ang trigo? na gawing munti ang efa, at malaki ang siklo, at gumawa ng karayaan sa magdarayang timbangan; ⁶Upang ating mabili ng pilak ang dukha, at ng dalawang paang panyapak ang mapagkailangan, at maipagbili ang pinagbithayan sa trigo. (TLAB)

Tiyak na tinutukoy niya ang mga Judio at ang kanilang pangangalakal sa tekstong ito. Siya ay maaaring tumutukoy lamang sa buong panahon ng paghahanda at sa Sabbath. Walang katuturan ang magmungkahi na itinatag ng Propeta ang Biyernes ng hapon upang palitan ang Sabbath, lalo na't itinataas niya ang Torah at ang mga Kasulatan sa parehong teksto. Ang panahon ng paghahanda para sa Sabbath, na kilala ngayon bilang ang Juma’ah, ay nakalagay sa Torah, gaya ng nakikita natin sa itaas. Ang lahat ng tao ay dapat bigyan ng panahon upang maghanda para sa Sabbath, na siyang tunay na Araw ng Pagtitipon o yaum al Juma’ah.

Ang katotohanan nito ay ang pagpupulong ng Biyernes ng hapon ay ginamit na bago pa ang Arabong Propeta at ang pangalan ng araw ay naiulat na ibinigay ng isa sa mga ninuno ng Propeta (cf. ERE, ibid., p. 894).

Ang terminong juma’ah ay ginamit bilang kapalit ng terminong al ‘arubah na kilala mula sa Talmudic na mga pagtukoy sa gabi ng paghahanda para sa Sabbath (cf. ibid.). Kaya’t ang Hadithic Islam ay dumating upang baguhin ang pagbibigay-diin mula sa paghahanda para sa Sabbath tungo sa isang hiwalay na sistema ng pagsamba na hindi naisip o sinang-ayunan ng Propeta at ng Qur'an. Ang Cristianismo ay lumipat mula Sabbath patungo sa Linggo gamit ang katulad na pangangatwiran.

Inililista ni Sale ang mga awtoridad na nagsasabing sinubukan ng Propeta na isantabi ang Sabbath, tila sa hindi biblikal na mga batayan na:

Si Moises mismo ay nagnanais na itakda ang Biyernes bilang ang sagradong araw, ngunit ang mga Judio ay nagpilit na ipangilin ang araw ng Sabbath, dahil sa araw na iyon ay nagpahinga ang Diyos mula sa gawain ng paglikha, ‘dahil sa kadahilanang ito ay inutusan silang ipangilin ang araw na kanilang pinili sa pinakamahigpit na paraan.’ (ERE, ibid.)

Ang kathang-isip na pananaw na ito ay lubusang iniwan ang Diyos, ang Kanyang Kautusan, at ang Anghel ng Kanyang Presensya sa Sinai na labas sa eksena. Pinipigilan nito ang mismong pagbibigay-diin ng mga salita ng Propeta sa Qur’an, at ito ay kapwa laban sa Islam at sa Kasulatan. Kasunod ng kakaibang pangangatwirang ito, mas kakaiba pang kathang-isip na pananaw ang lumitaw na tila nawala ang Sabbath at ang Biyernes ang tunay na Sabbath na nawala ng mga Judio, dahil sa pagbaba ng impluwensya ng araw sa kasaysayan ng Israel.

Sinabi ng Propeta tungkol sa Sabbath sa kanyang Surah 4, Ang mga Kababaihan, na isinulat sa mga Judio bilang mga tao ng Banal na Kasulatan at sa mga Trinitarians bilang propesiya mula sa Diyos:

Ngunit isinumpa sila ng Diyos dahil sa kanilang pagtataksil; kaya nga iilan lamang sa kanila ang maniniwala O kayong mga pinagkalooban ng mga Banal na Kasulatan, maniwala sa paghahayag na aming ibinaba, na nagpapatunay sa yaong nasa inyo; bago namin dungisan ang inyong mga mukha, at ibigay ang mga ito bilang likurang bahagi nito, o sumpain ang mga ito, tulad ng isinumpa namin ang mga lumabag sa araw ng Sabbath; at ang utos ng Diyos ay natupad. Tiyak na hindi patatawarin ng Diyos ang pagbibigay sa kanya ng katumbas, ngunit patatawarin ang anumang iba pang kasalanan…. (Sale, The Koran, London, F. Warne and Co., p. 59).

Ang malinaw na tekstong ito ay nakadirekta sa mga taong sumusunod sa Trinitarianismo. Sa puntong tungkol sa paglabag sa Sabbath, ito ay isinalin ni Arberry bilang isinumpa sa kanila gaya ng pagsumpa natin sa mga tao ng Sabbath, kaya't itinatago ang tunay na layunin ng sumpa na para sa kanilang paglabag sa Sabbath (A.J. Arberry, The Koran Interpreted, Oxford, 1964). Ipinakikita ni Dawood na ito ay partikular na itinuro sa mga maninira sa Sabbath (N.J. Dawood, The Koran, Penguin, 1983, p. 371). Tila may mga nakatalagang interes sa magkabilang panig na naglalayong pigilan ang pag-unawa sa Sabbath kapwa sa Islam at Cristianismo.

Kaugnay ng konsepto ng pagpapahinga sa Sabbath pagkatapos ng paglikha, malinaw na sinabi ng Propeta na ang Diyos noon (pagkatapos ng gawain ng paglikha) ay umakyat sa luklukan (Surah 7:54; 10:4; 32:4-5).

Ipinapakita ng Surah 50:15,38 na walang pagkapagod na kasangkot. Nagpahinga ang Diyos ayon sa Kanyang kagustuhan.

Ang pagbibigay-diin sa Ika-anim na araw o Biyernes ay nagmumula sa Mishkat ul Masabih, na sinasabing nasa awtoridad ng Propeta (Bk. 4, chs. 14, 43) (cf. ERE, op. cit.).

Iminungkahi ni Goldziher na ang impluwensya ng Parsi ay maaaring may bahagi sa pagtanggi sa Sabbath at iminungkahi ni Margoliouth (ERE, ibid.) na kung gayon nga ang mga ideyang mula sa Babilonia na makapangyarihan sa Arabia ay maaaring may bahagi dito. Sa anumang kaso, malinaw na sinusuportahan ng Qur’an ang Sabbath at Torah.

Ang eschatological na layunin ng panahon ng paghahanda al ’arubah, na ngayon ay tinatawag na Juma’ah ng Islam, patungkol sa pagkabuhay na mag-uli ay nakasaad sa Surah 62:6-8.

Sa Bibliya, ang panahong ito ay sumasaklaw sa mga Huling Araw at ang paghahanda para sa Mesiyas at ang pagsakop sa mga bansa. Ito ay may parehong kahalagahan sa sanglinggo gaya ng panahon mula sa Kapistahan ng mga Pakakak hanggang sa Araw ng Pagbabayad-sala para sa mga panahon ng Kapistahan sa taon.

Ang lahat ng Islam ay may tungkuling maglaan, bawat sanglinggo, mula sa hapon sa ikaanim na araw ng sanglinggo hanggang sa katapusan ng araw sa ikapitong araw o Sabbath, isang araw ng walang trabaho para sa mga tao. Ang pagkabigong gawin ito ay nagreresulta sa parusa sa pagkabuhay na mag-uli, dahil sila ay lumalabag sa Torah at Qur’an.

Konklusyon

Obligado tayong maghanda para sa Sabbath sa ikaanim na araw. Sa pamamagitan ng sapat na paghahanda, lahat tayo ay nagagawang makibahagi sa Sabbath ng kapahingahan ng Diyos, at nagagawa nating panatilihing banal ang Sabbath. Nang ibigay ng ating Ama ang Kanyang araw ng paghahanda at mga utos sa Sabbath, hinahanda Niya ang daan para sundin natin Siya. Kung susundin natin ang Kanyang mga salita at hindi ipagpatuloy ang ating sariling “kasiyahan” (na kinabibilangan ng ating sariling gawain) sa Sabbath, makikilala natin ang tanging Tunay na Diyos at ang Kanyang Cristo, na siyang buhay na walang hanggan (Juan 17:3).

Kapag ginagamit natin ang araw ng paghahanda, inaabangan ang Sabbath bilang panahon kasama ang Diyos na malayo sa mundo, mas malamang na isasantabi natin ang sarili nating mga alalahanin, at labis na alalahanin, tungkol sa mga makamundong bagay pagdating ng Sabbath. Habang nagtitipon tayo sa Sabbath at tinuturuan ng Salita ng Diyos, tulad ni Maria ay “pinili natin ang magaling na bahagi.”

Lucas 10:38-42 Sa pagyaon nga nila sa kanilang lakad, ay pumasok siya sa isang nayon: at isang babaing nagngangalang Marta, ay tinanggap siya sa kaniyang bahay. ³⁹At siya'y may isang kapatid na tinatawag na Maria, na naupo rin naman sa mga paanan ng Panginoon, at pinakikinggan ang kaniyang salita. ⁴⁰Nguni't si Marta ay naliligalig sa maraming paglilingkod; at siya'y lumapit sa kaniya, at sinabi, Panginoon, wala bagang anoman sa iyo, na pabayaan ako ng aking kapatid na babae na maglingkod na magisa? iutos mo nga sa kaniya na ako'y tulungan niya. ⁴¹Datapuwa't sumagot ang Panginoon, at sinabi sa kaniya, Marta, Marta naliligalig ka at nababagabag tungkol sa maraming bagay: ⁴²Datapuwa't isang bagay ang kinakailangan: sapagka't pinili ni Maria ang magaling na bahagi, na hindi aalisin sa kaniya. (TLAB)

Sa sapat na paghahanda, magagawa nating makibahagi sa Sabbath nang maayos at umunlad sa biyaya at kaalaman ng Panginoon, sa kapangyarihan ng Banal na Espiritu.

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA